Część 7.

Rano obudził mnie Max mówiąc:

- Wstawaj śpiochu!

- Chwila - mruknąłem nakrywając się kołdrą.

- Nie! Lecisz do łazienki! - zerwał ze mnie kołdrę.

- Cham! Jesteś chamem! - powiedziałem idąc do łazienki.

Woda rozbudziła mnie. Szybko wytarłem się i ubrałem szare rurki i białą koszulkę. Najbardziej martwiła mnie malinka. Nie wiedziałem jak ją zakryć. Na szczęście znalazłem puder więc trochę ją przykryłem. Tyle razy mówiłem mu żeby nie robił mu malinek to nie. On zawsze wie lepiej.

Wypiliśmy kawę, zjedliśmy śniadanie i Max odwiózł mnie do szkoły.

Czułem się jakby dziś szczególnie się na mnie uwzięli. Pewnie Seba rozpowiedział wszystkim, że widział mnie w studio tatuażu. Ciągle mi dogryzali i wyzywali od 'pedałków'. Niech ten rok wreszcie się skończy! Niech przyjdzie ten jebany maj i niech w końcu będzie ta matura i pa pa szkoło. Już chyba wolę iść na tą głupią medycynę niż siedzieć w liceum z tymi kretynami.

Dzień strasznie mi się ciągnął. Lekcje były nudne, kilka razy oberwałem papierową kulką i nauczyciel rzucił się na mnie, bo nazwałem Sebę debilem. Boże, też mi wulgaryzm. Gdy zadzwonił dzwonek obwieszczający, że ostatnia lekcja dobiegła końca wyszedłem prędko ze szkoły. Umówiłem się z Maxem, że po mnie przyjedzie więc rozejrzałem się w poszukiwaniu granatowego auta. Widząc je uśmiechnąłem się i podszedłem do niego. Wsiadłem i powiedziałem:

- Hej.

- Hej, jak tam?

- Zabierz mnie stąd.

Nie pytał o nic tylko ruszył z wielką prędkością. Chciałem jak najszybciej znaleźć się daleko stąd. Nienawidziłem tego miejsca. Każdego dnia bardziej. Max odwiózł mnie do domu. Gdy zaparkował na miejscu, przytuliłem go.

- Znów ci kretyni? - zapytał.

- Mhmm - mruknąłem. - Kiedy się spotkamy?

- Wpadnij jutro po szkole.

- Okey.

- Pogadamy dziś na Skype?

- Jasne! - uśmiechnąłem się. Od razu polepszył mi się humor.

Uwielbiałem gadać z nim na Skype. Nie zawsze mieliśmy możliwość spotkania się, a komunikator był w tym przypadku najlepszym wyjściem.

Pocałowaliśmy się, pożegnaliśmy i wysiadłem z jego auta zabierając torbę z ubraniami i torbę szkolną. W domu jak zwykle nikogo nie było. Odgrzałem wczorajsze spaghetti i z gorącym daniem poszedłem do siebie. Włączyłem laptopa i jedząc obiad surfowałem w necie. Potem odrobiłem zadanie i pouczyłem się. Byłem szczęśliwy, gdy zobaczyłem, że Max wreszcie zrobił się dostępny na Skype. Od razu do niego zadzwoniłem. Uśmiechnąłem się widząc go. Rozmawialiśmy śmiejąc się. Kiedy karmił rybki przypomniało mi się o Leonie. Podszedłem do szafki na której stała jego klatka i wyjąłem jego małą miseczkę. Nasypałem do niej karmy. Chomik od razu zaczął jeść. Pogłaskałem go i wróciłem na fotel przy biurku.

Moi rodzice znów zmusili mnie do rodzinnej kolacji. Dla mnie to było żałosne. Niby byłem ich synem, a tak naprawdę to nic o mnie nie wiedzieli. Dali się tak łatwo okłamać. Nadal wierzyli, że byłem na imprezie, a potem robiłem projekt z chłopakami z klasy. Boże, przecież mnie w klasie nikt nie lubi.

-------

Czytasz = komentujesz. Komentujesz = motywujesz. Motywujesz = czytasz kolejną notkę ;)

Chcesz być na bieżąco? Polub fp ----> Never Ending Stories